حکم زن ناشزه در قانون ایران

مطابق ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی ایران، «هرگاه زن بدون مانع مشروع از ادای وظایف زوجیت امتناع کند، مستحق نفقه نخواهد بود.» بنابراین، زن ناشزه که بدون عذر موجه از تمکین عام یا خاص خودداری می‌کند، مستحق دریافت نفقه نیست مگر اینکه پس از مدت معینی مجدداً به وظایفش بازگردد. مرد قبل از قطع نفقه باید عدم تمکین زن را در دادگاه ثابت کند و حکم رسمی عدم تمکین را داشته باشد. نفقه به زن ناشزه از زمان صدور حکم نشوز و اثبات آن پرداخت نمی‌شود، اما نفقه ایام قبل از صدور حکم و اثبات وضعیت ناشزه قابل مطالبه است.

توضیح ماده قانونی مربوطه:

ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی به صراحت بیان می‌کند که زن ناشزه مستحق نفقه نیست. این ماده مبنای قانونی منع پرداخت نفقه به زن ناشزه است. این قانون تأکید می‌کند که فقط در صورت اثبات نشوز در دادگاه خانواده، شوهر می‌تواند از پرداخت نفقه خودداری کند و پرداخت نفقه صرفاً بر اساس ادعای مرد یا در غیاب حکم قانونی نمی‌تواند متوقف شود.

وضعیت نفقه معوقه در صورت برگشت زن:

در صورتی که زن پس از مدتی ناشزه بودن، به انجام وظایف زناشویی خود بازگردد و تمکین نماید، حق دریافت نفقه‌ای که در مدت ناشزه بودن به تأخیر افتاده (نفقه معوقه) را دارد. قانون این حق را برای زن محفوظ دانسته و نفقه‌ای که به دلیل ناشزه بودن پرداخت نشده، پس از برگشت زن قابل مطالبه خواهد بود. البته زمان دقیق مطالبه نفقه معوقه بسته به شرایط پرونده و تصمیم دادگاه است.

خلاصه نحوه محاسبه نفقه زن:

نفقه زن بر اساس نیازهای متعارف و عرف جامعه، شأن اجتماعی زن، وضعیت مالی شوهر، و شرایط زمان و مکان زندگی زن تعیین می‌شود. نفقه شامل هزینه‌های خوراک، مسکن، پوشاک، درمان و سایر هزینه‌های ضروری زندگی است. میزان نفقه زن ناشزه، در صورتی که حق نفقه داشته باشد، مثل سایر موارد به این معیارها بستگی دارد. اما تا زمانی که زن ناشزه باشد همان‌طور که گفته شد نفقه تعلق نمی‌گیرد.